Miestami sa zdá, že splynuli sme s davom. Dobrovoľne, bez známky odporu nás naučili plávať s prúdom. Hodení pred hotovú vec, že pre dobro musíš prijať menšie zlo. Menšie zlo? Rodina, Boh, vlasť, ... Ako málo snahy stačí na to, aby sa zvíril prach, ktorého cieľom je nám v mene strachu vnútiť národné cítenie. Koľko krásnych prázdnych frází strhne dav. Zbytočných vášní, čo vzplanú a zhoria, kým stíchne hlas. A zrazu stojíš na tenkom ľade a nevieš čo. Či sa vydať proti sebe v mene dobra, keď v hre je moc. Naoko sa môže javiť, že všetko je jednoduché. Zlom však príde, keď uvidíš kázať nácka o slobode. Viem, je ťažké žiť s pocitom, keď nevieš čo je pravda. Vo svete, kde viera v lásku je len platená propaganda. Toľko prázdnych slov, čo vedia nahnať strach. Zbytočných vášni, čo vzplanú a zhoria kým stihne padnúť tma. /// The theory of the choice of lesser evil Sometimes it seems, we have merged with the crowd. Voluntarily, without a sign of resistance, they taught us to swim with the current. Thrown in front of the finished thing that for good you have to accept lesser evil. Lesser evil? Family, god, country ... how little effort is enough to whirl the dust? whose goal is to instill a national feeling in the name of fear ... How many beautiful empty phrases will attract the crowd Unnecessary passions that ignite and burn until the voice falls silent. And suddenly you're on thin ice and you don't know what. Whether to go against each other in the name of good when there is power in the game. It may seem that everything is so simple But the turning point comes when you see a nazi preaching about freedom. I know it's hard to live with the feeling when you don't know what's true. In a world where faith in love is just a paid propaganda. So many empty words which attempt to drive a fear. Unnecessary passions which ignite and burn before the darkness falls ... /// Teoria wyboru mniejszego zła Czasami wydaje się, że wtopiliśmy się w tłum. Dobrowolnie, bez znaku odporności, nauczyli nas pływać z prądem. Rzucony przed gotową rzecz, że na dobre musisz przyjąć mniejsze zło. Mniejsze zło? Rodzina, Bóg, ojczyzna, ... Jak mało wysiłku wystarczy, aby zawirować pył, którego Celem jest narzucenie uczucia narodowego w imię strachu. Ile pięknych, pustych wyrażeń ściągnie tłum. Niepotrzebne pasje, które rozpalają się i płoną, aż głos ucichnie. I nagle stoisz na cienkim lodzie i nie wiesz co. Czy walczyć ze sobą w imię dobra, gdy w grze jest siła. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że wszystko jest proste. Punkt zwrotny następuje, gdy widzisz nazistę głoszającego o wolności. Wiem, że trudno jest żyć z uczuciem , kiedy nie wiesz co jest prawdą. W świecie , w którym wiara w miłość jest tylko płatną propagandą. Tyle pustych słów, które mogą przestraszyć. Niepotrzebne pasje, które rozpalają się i płoną dopóki upadnie ciemność.

A tá zlosť, ktorá mu myseľ zahlcuje, prežíva vďaka tomu, že sa mylne informuje. Často nechce a nevie nazrieť medzi riadky. Skladá si fragmenty svojej vlastnej polopravdy. A pohľad, ktorým kedysi predtým videl. Už nie je jednoznačný a nedáva mu zmysel. Kde zlyhá empatia, tam nie je ochota. A davy plné absolventov vysokej školy života nedokážu prijať fakt, že ich pravda je len subjektívny dojem, čo ľahko predá sa. Zvykli si na život, so strachom zo zmeny, kde overené argumenty prejdú mlčaním. Chápem, je ľahké nasledovať hnev do bodu, kedy sa poddá aj svedomie. Čo necíti, to nebolí. A chápem aj voľbu pre jednoduchší cieľ, že rýchle riešenie sa zdá byť najlepšie. Aj za cenu istých strát. To všetko chápem, no stále si nechcem pripustiť, že ten hnev, čo sa šíri sa nedá usmerniť. Dnes už strácam tú silu odrážať ich zlo, keď až príliš často narážam na nové dno. A čím je viac hlúpe, smiešne a absurdné, tým viac má predpoklad, že bude aj úspešné. A ja viem, že je možno naivné ešte stále veriť a dúfať v nemožné. Pomôcť nájsť hnevu správny smer a nechať doznieť ich posledný žalospev. /// The complaint of the disinformed ... And that anger,which floods his mind survives thanks to that,that he is misinformed. He often doesn't want to, and doesn't know to look between the lines. He composes the fragments of his own half-truth. And the look whith he had seen before, is no longer unambigous and it doesn't make sense to him. Where empathy fails, there is no willingness, and the crowds full of "Life College" graduates... They can't accept the fact, that their truth is just a subjective impression which sells easily ... They got used to live life with fear of change, where the verified arguments pass by silence ... --- I get it, that it's easy to follow the anger to the point, when he also surrenders to his conscience. What it doesn't feel it doesn't hurt ... And I understand the choice for an easier goal, that quick solution seems to be the best Even at the cost of certain losses ... I understand all that, well still I don't want to admit it, that anger which spreads Cannot be directed ... --- Today I'm losing the strength to reflect their evil, even that I'm too often hitting the ground. And the more it's stupid funny and absurd, the more it has a precondition, that it will also be successful ... And I know, that it may be naive still to believe and hope for the impossible. To help the anger to find the right direction and let resonate their last complaint ... /// Żałoba dezinformowanych Ten gniew, który ogarnia jego umysł, Przetrwa z powodu dezinformacji. Często nie chce i nie widzi międzi wierszami. Komponuje fragmenty własnej półprawdy. I wygląd, który kiedyś widział. Nie jest już zrozumiały i nie ma sensu. Tam, gdzie empatia zawodzi, nie ma chęci. I tłumy pełne absolwentów szkoły życia, Nie mogą zaakceptować faktu, że ich prawda Jest tylko subiektywne wrażenie, Które łatwo sprzedać. Przyzwyczaili się do życia, Ze strachem przed zmianą, Gdzie sprawdzane argumenty przejdą przez ciszą. Wiem, że łatwo jest podążać za złością Do punktu, w którym sumienie ulega. To, czego nie czuje, nie boli. Rozumiem wybór prostszego celu, Że szybke rozwiązanie wydaje się najlepsze. Nawet za koszt pewnych utrat. Rozumiem to wszystko, ale nadal nie chcę Tego przyznać, że szerzący się gniew Nie może być kontrolowany. Dzisiaj już tracę moc odparcia ich zła, Kiedy zbyt często trafiam na nowe dno. Czym więcej jest głupsze, śmieszne i absurdalne, Tym bardziej oczekuje się od niego sukcesu. Wiem, że jest chyba naiwne nadal wierzyć I mieć nadzieje w niemożliwe. Pomóc znaleźć złości poprawny kierunek i Niech skończy się ostatna żałoba.

Vietor ofúka nové rany, staré zahojí čas, dostali sme do daru opakovať chyby zas a zas. Tam, kde vládne Maskulíny a násilie je forma zábavy, svedomie nepáli, kopačka do hlavy človeka popraví. Pozri sa z okna, vonku je svet. Stáročiami formované normy sú dnes často na hrane a tak spoločenské dogmy ovplyvňujú naše správanie. Šikanovať, ponížiť, či inak ubližovať druhým. Práve miera súcitu je to, čo z nás robí ľudí. Pozri sa z okna, vonku je svet. /// Look out the window, outside is the world The wind blows new wounds, the time will heal the old ones, we got a gift to repeat mistakes again and again. Where the Masculines rules and violence is a form of entertainment, conscience doesn't hurt kick to a head will execute a man. Look out the window, outside is the world ... Look out the window, outside is the world ... Centuries-old standards they are often on the edge today and so social dogmas affect our behavior. To bully, humiliate or otherwise harm others. The right degree of compassion it what makes us human. Look out the window, outside is the world ... /// Wyjrzyj przez okno, świat jest na zewnątrz Wiatr wieje na nowe, stare leczy czas, Dostaliśmy prezent powtarzać blędy jeszcze raz. Tam, gdzie panują mężczyźni, a przemoc Jest formą rozrywki, sumienie nie pali, Kopnięcie w głowę zabije człowieka. Wyjrzyj przez okno, świat jest na zewnątrz. Wielowiekowe standardy są dziś często Na skraju a więc dogmaty społeczne Wpływają na nasze zachowanie. Dokuczać, poniżać lub w inny sposób Krywdzić innych. Poziom współczucia czyni nas ludźmi. Wyjrzyj przez okno, świat jest na zewnątrz.

Veci, čo ma roky serú som v sebe zahrabal, ako dôkaz, že som sa ešte stále neposral. Nevnímam slobodu, len ako ďalší sebaklam. Nik mi neukradol život, možno len ja sám. Neraz opustil som cestu, než dosiahla cieľ. Veľakrát sa spálil, utiekol, vyhorel. Nič nie je až tak vážne, tým ukľudňujem sa, že dovtedy to je v poriadku, kým znesiem odraz zrkadla. Často som kričal a nedal si vysvetliť, že pre môj vlastný rev nebolo počuť iný krik. Možno zo strachu, či pocitu viny, že keď nepostavím sa ja, nespraví to nikto iný. Je dôležité stíchnuť a nechať hovoriť. Nemusíš to prijať, stačí len pochopiť. Iný uhol, či pohľad na svet. Potom ten pocit je viac, než akýkoľvek argument. Je ľahké sa stratiť pod váhou prázdnych viet. Nárekov mnohých duší, čo neustáli niesť svoj svet. Svoj svet! S nechuťou zatli zuby a nechali sa viesť. S vedomím, že nie je možné si svoj život zobrať späť. Vziať späť! Vziať späť! Svoj svet! Späť svoj svet! /// The rotting threat of abraded edges Things that have been pissing me for years I buried in myself as proof that I still didn't fuck up. I do not perceive freedom, just like another self-deception. Nobody stole my life, maybe just myself. I left the road many times, before reaching the target. Burned many times, ran away, burned out. Nothing is that serious I calm myself down, that everything is fine until I endure the reflection of the mirror. Often I shouted and didn't let myself to explain that for my own scream no others cry could be heard. (Maybe) of fear or guilt, that if I don't stand up no one else will do it. It is important to become quiet and let someone to speak, You don't have to accept it, just to understand. Another angle, or a view of the world. Then the feeling is more, than any argument. --- It's easy to get lost under the weight of empty sentences. The wailing of many souls, who kept carrying their world. Your world! They gritted their teeth in disgust and let themselves be led. Knowing that it is not possible to take back one's life. Take it back! Take it back! - Your world! /// Zagrożenie startymi krawędziami Zakopałem w sobie rzeczy,które mnie pieprzyły od lat, Jako dowód, że nadal nie spieprzyłem. Nie widzę wolności, tylko jak kolejnego oszukiwania samego siebie. Nikt nie ukradł mi życia, może tylko ja. Często zjeżdżałem z drogi, zanim dotarłem do celu. Wiele razy się spalał, uciekł, spalił się. Nic nie jest tak poważne, zapewniam się, Że wszystko jest w porządku, Dopóki zniosę odbicia swojego w lustrze. Często krzyczałem i nie dałem tego sobie wyjaśnić, Że żaden inny krzyk nie było slyszać dla mojego własnego krzyku. Może ze strachu, czy poczucia winy, Że jeśli nie wstaje, nikt inny tego nie zrobi. Ważne jest być cicho i pozwolić mówić. Nie musisz tego akceptować, po prostu zrozum. Inny kąt widzenia lub inny sposób patrzenia na świat. Potom to uczucie jest więcej niż jakimkolwiek argumentem. Pod ciężarem pustych zdań łatwo się pogubić. Krzyki wielu dusz, które nie zatrzymali nieść swój świat. Swój świat! Zacisnęli zęby z niechęcią i dali się prowadzić. Wiedząc, że nie można odzyskać swoje życie z powrotem. Odzyskać z powrotem! Odzyskać z powrotem! Swój świat! Z powrotem swój świat!