A tá zlosť, ktorá mu myseľ zahlcuje,
prežíva vďaka tomu, že sa mylne informuje.
Často nechce a nevie nazrieť medzi riadky.
Skladá si fragmenty svojej vlastnej polopravdy.

A pohľad, ktorým kedysi predtým videl.
Už nie je jednoznačný a nedáva mu zmysel.
Kde zlyhá empatia, tam nie je ochota.
A davy plné absolventov vysokej školy života

nedokážu prijať fakt, že ich pravda
je len subjektívny dojem, čo ľahko predá sa.
Zvykli si na život, so strachom zo zmeny,
kde overené argumenty prejdú mlčaním.

Chápem, je ľahké nasledovať hnev
do bodu, kedy sa poddá aj svedomie.
Čo necíti, to nebolí.
A chápem aj voľbu pre jednoduchší cieľ,
že rýchle riešenie sa zdá byť najlepšie.
Aj za cenu istých strát.
To všetko chápem, no stále si nechcem pripustiť,
že ten hnev, čo sa šíri sa nedá usmerniť.

Dnes už strácam tú silu odrážať ich zlo,
keď až príliš často narážam na nové dno.
A čím je viac hlúpe, smiešne a absurdné,
tým viac má predpoklad, že bude aj úspešné.
A ja viem, že je možno naivné
ešte stále veriť a dúfať v nemožné.
Pomôcť nájsť hnevu správny smer
a nechať doznieť ich posledný žalospev.

///

The complaint of the disinformed
...
And that anger,which floods his mind
survives thanks to that,that he is misinformed.
He often doesn't want to, and doesn't know to look between the lines.
He composes the fragments of his own half-truth.
And the look whith he had seen before, is no longer unambigous
and it doesn't make sense to him.
Where empathy fails, there is no willingness,
and the crowds full of "Life College" graduates...
They can't accept the fact, that their truth is just a subjective impression
which sells easily ...
They got used to live life with fear of change,
where the verified arguments pass by silence ...
---
I get it, that it's easy
to follow the anger to the point,
when he also surrenders to his conscience.
What it doesn't feel
it doesn't hurt ...
And I understand
the choice for an easier goal,
that quick solution seems to be the best
Even at the cost of certain losses ...

I understand all that,
well still I don't want to admit it,
that anger which spreads
Cannot be directed ...
---
Today
I'm losing
the strength
to reflect their evil,
even that I'm too often hitting the ground.
And the more it's stupid
funny and absurd,
the more it has a precondition,
that it will also be successful ...
And I know,
that it may be naive still to believe
and hope for the impossible.
To help the anger to find the right direction
and let resonate
their last complaint ...

///

Żałoba dezinformowanych

Ten gniew, który ogarnia jego umysł,
Przetrwa z powodu dezinformacji.
Często nie chce i nie widzi międzi wierszami.
Komponuje fragmenty własnej półprawdy.
I wygląd, który kiedyś widział.
Nie jest już zrozumiały i nie ma sensu.
Tam, gdzie empatia zawodzi, nie ma chęci.
I tłumy pełne absolwentów szkoły życia,
Nie mogą zaakceptować faktu, że ich prawda
Jest tylko subiektywne wrażenie,
Które łatwo sprzedać.
Przyzwyczaili się do życia,
Ze strachem przed zmianą,
Gdzie sprawdzane argumenty przejdą przez ciszą.
Wiem, że łatwo jest podążać za złością
Do punktu, w którym sumienie ulega.
To, czego nie czuje, nie boli.
Rozumiem wybór prostszego celu,
Że szybke rozwiązanie wydaje się najlepsze.
Nawet za koszt pewnych utrat.
Rozumiem to wszystko, ale nadal nie chcę
Tego przyznać, że szerzący się gniew
Nie może być kontrolowany.

Dzisiaj już tracę moc odparcia ich zła,
Kiedy zbyt często trafiam na nowe dno.
Czym więcej jest głupsze, śmieszne i absurdalne,
Tym bardziej oczekuje się od niego sukcesu.
Wiem, że jest chyba naiwne nadal wierzyć
I mieć nadzieje w niemożliwe.
Pomóc znaleźć złości poprawny kierunek i
Niech skończy się ostatna żałoba.