Veci, čo ma roky serú som v sebe zahrabal,
ako dôkaz, že som sa ešte stále neposral.
Nevnímam slobodu, len ako ďalší sebaklam.
Nik mi neukradol život, možno len ja sám.

Neraz opustil som cestu, než dosiahla cieľ.
Veľakrát sa spálil, utiekol, vyhorel.
Nič nie je až tak vážne, tým ukľudňujem sa,
že dovtedy to je v poriadku, kým znesiem odraz zrkadla.

Často som kričal a nedal si vysvetliť,
že pre môj vlastný rev nebolo počuť iný krik.
Možno zo strachu, či pocitu viny,
že keď nepostavím sa ja, nespraví to nikto iný.

Je dôležité stíchnuť a nechať hovoriť.
Nemusíš to prijať, stačí len pochopiť.
Iný uhol, či pohľad na svet.
Potom ten pocit je viac, než akýkoľvek argument.

Je ľahké sa stratiť pod váhou prázdnych viet.
Nárekov mnohých duší, čo neustáli niesť svoj svet.
Svoj svet!
S nechuťou zatli zuby a nechali sa viesť.
S vedomím, že nie je možné si svoj život zobrať späť.
Vziať späť! Vziať späť! Svoj svet! Späť svoj svet!

///

The rotting threat of abraded edges

Things that have been pissing me for years
I buried in myself
as proof that I still didn't fuck up.
I do not perceive freedom,
just like another self-deception.
Nobody stole my life,
maybe just myself.
I left the road many times,
before reaching the target.
Burned many times,
ran away, burned out.
Nothing is that serious
I calm myself down,
that everything is fine
until I endure the reflection of the mirror.
Often
I shouted
and didn't let myself to explain
that for my own scream
no others cry could be heard.
(Maybe) of fear
or guilt,
that if I don't stand up
no one else will do it.
It is important to become quiet
and let someone to speak,
You don't have to accept it,
just to understand.
Another angle,
or a view of the world.
Then the feeling is more,
than any argument.
---
It's easy to get lost
under the weight of empty sentences.
The wailing of many souls,
who kept carrying their world.
Your world!
They gritted their teeth in disgust
and let themselves be led.
Knowing that it is not possible to take back one's life.
Take it back!
Take it back!
- Your world!

///

Zagrożenie startymi krawędziami

Zakopałem w sobie rzeczy,które mnie pieprzyły od lat,
Jako dowód, że nadal nie spieprzyłem.
Nie widzę wolności, tylko jak kolejnego oszukiwania samego siebie.
Nikt nie ukradł mi życia, może tylko ja.
Często zjeżdżałem z drogi, zanim dotarłem do celu.
Wiele razy się spalał, uciekł, spalił się.
Nic nie jest tak poważne, zapewniam się,
Że wszystko jest w porządku,
Dopóki zniosę odbicia swojego w lustrze.
Często krzyczałem i nie dałem tego sobie wyjaśnić,
Że żaden inny krzyk nie było slyszać
dla mojego własnego krzyku.
Może ze strachu, czy poczucia winy,
Że jeśli nie wstaje, nikt inny tego nie zrobi.
Ważne jest być cicho i pozwolić mówić.
Nie musisz tego akceptować, po prostu zrozum.
Inny kąt widzenia lub inny sposób patrzenia na świat.
Potom to uczucie jest więcej niż jakimkolwiek argumentem.
Pod ciężarem pustych zdań łatwo się pogubić.

Krzyki wielu dusz, które nie zatrzymali nieść swój świat.
Swój świat!
Zacisnęli zęby z niechęcią i dali się prowadzić.
Wiedząc, że nie można odzyskać swoje życie z powrotem.
Odzyskać z powrotem! Odzyskać z powrotem!
Swój świat!
Z powrotem swój świat!